"เลน"เสียงของไคโตะผู้สืบทอดบัลลังก์ราชาองค์ที่สอง ได้เรียกชื่อเพื่อนรัก เขาทั้งสองแอบเจอกันแบบลับๆแบบนี้มาหลายครั้งเพราะอีกฝ่ายไม่อยากให้ใครรู้ว่าเจ้าชายผู้สูงศักดิ์ได้มีเพื่อนเป็นเด็กไม่รู้หัวนอนปลายเท้าอย่างนี้
"ครับ องค์ชาย"เด็กชายผมสีทองยาวที่ถูกมัดรวบไว้ด้านหลัง นัยตาสีฟ้าจ้องมองเพื่อนที่ยศศักดิ์มากกว่าตน
"เรียกฉันว่าไคโตะก็ได้เราเพื่อนกันนะ"ไคโตะบอกเพื่อนของเขา
"ไม่เอาหรอกครับ มันขนลุกแปลกๆ"เด็กชายพูดทำให้อีกฝ่ายถึงกับหัวเราะออกมา
"ฮ่าๆงั้นหรอ"ไคโตะพูดออกมา เด็กหนุ่มทั้งสองมาคุยเล่นกัน แต่ไคโตะชอบบ่นเรื่องราชการลับให้ฟังอย่างน่าเบื่อ
เลนมองเพื่อนชายอย่างยิ้ม แต่ในใจก็คิดเศร้าขึ้นมา เพราะเขาคงจะได้เป็นเพื่อนกันไม่นาน
"นี่เลน"ไคโตะทำสีหน้าจริงจัง และกุมมือทั้งสองของเพื่อนไว้
"ค..ครับ?"เลนตอบกลับอย่างสงสัยปนตกใจจู่ๆเขาก็ทำสีหน้าจริงจังเเบบนั้น
"ฉันรักนายนะ"ไคโตะออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง เขารักเลนจริงๆและรักมานานแล้วด้วย
"เอ๋!?บ..แบบเพื่อนน่ะหรอครับ?"เลนถามกลับไปเพื่อให้แน่ใจว่าเขาไม่ได้คิดผิด
"คนรักต่างหากเล่า"ไคโตะดึงร่างของเลนมากอดไว้อย่างแน่น
"ผ..ผมก็รักคุณ" เลนกอดกลับแต่น้ำตาไหลออกมาเขาเบือนหน้าไม่ให้อีกฝ่ายเห็น
"ผมต้องไปแล้ว "เลนผละออกจากอ้อมกอดอย่างเสียดายแต่มันจำเป็น
"อืมโชคดีนะ"เขาทั้งสองบอกลากันเสร็จก็แยกกัน
"พวกเราจะบุกเข้าปราสาทคืนนี้"เสียงของหัวหน้าของพวกเราพูดเมื่อผมรายงานความคืบหน้าในราชการ
"นายทำได้ดีมากเลน นายจะได้รับรางวัลหลังจากที่พวกเราล้างสายเลือดราชวงศ์ไปหมดฮ่าๆ"ผมฟังและยิ้มออกมาแบบไม่เต็มใจคืนนี้เจ้าชายไคโตะจะถูกฆ่าหรอคนรักของผมจะถูกฆ่าผมควรจะไปเตือนเขา
แก๊ก เสียงก้อนหินที่ขว้างมากระทบกับบานหน้าต่าง
"เลน มีอะไรหรอ"ไคโตะที่ถูกเรียกยามดึกได้ตื่นขึ้น
"คุณต้องหนีไปนะ"สีหน้าของเลนจริงจังแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ไคโตะงงกับพฤติกรรมแบบนี้ของเลน
"ทำไมล่ะ"ไคโตะถามอย่างสงสัย
"พวกเราจะบุกปราสาทเข้ามาคุณต้งรีบหนี"เลนพูดไปพร้อมน้ำตาที่ไหลไม่หยุด
"พวกเรา?"ไคโตะเลิกคิ้วถามขึ้นมาอีก
"ผมเป็นพวกก่อกบท"(เขียนถูกป่าวไม่รู้นะ)
"ห่ะ!?"ไคโตะพูดออกมาอย่างตกใจ คนที่เขารักทรยศเขางั้นหรอ
"หึ!เลนทำได้ดีนี่หลอกล่อเจ้าชายออกมาฆ่าข้างนอกสินะ"เสียงนั่นทำให้ทั้งคู่หันไปพร้อมกัน
แต่จู่ๆทหารมากมายที่ซุ่มอยู่ก็ออกมา ทหารมีพวกเยอะกว่าจึงทำให้พวกกบทแพ้และถูกจับกุมได้
เลนและพวกนั้นถูกลงโทษแล้วทรมาน แต่พวกทหารก็ค่อยพานักโทษไปประหารวันละคน จนถึงคนสุดท้ายคือเลน
แต่ก็ไม่ได้ถูกนำไปประหาร ทหารพาตัวเลนไปหาองค์ชายไคโตะ
"เลน"ไคโตะมองสภาพของเลนน้ำตาคลอ ก่อนจะดึงร่างของเลนไปกอดไว้แน่น
"ครับ"เลนกอดกลับพร้อมยิ้มออกมา แต่มือของเลนดึงดาบของไคโตะออกมา
"เลนนายจะทำอะไร"ไคโตะมองร่างบางถือดาบอย่างสั่นเทา
"ลาก่อนนะครับ"เลนพูดก่อนจะใช้ดาบแทงหน้าท้องของตนเอง
"เลน!!!"ไคโตะรีบประคองร่างบางไว้
เขากอดร่างอันไร้วิญญาณของเลนไว้ เขารู้สึกเหมือนใจจะขาดคนรักของเขาจากไปอย่างไม่มีวันหวนคืน
"ฉันรักเธอ"
ความคิดเห็น